ارزیابی متوازن روشی است که
در آن استراتژی سازمان به يک سری شاخص عملكرد قابل اندازه گيری ترجمه شده وازطريق اجرا ی آن سيستمی برای سنجش تحقق استراتژی ومديريت استراتژی ايجاد می شود.
ارزیابی متوازن کمک می کند تا از ارتیاطات علت ومعلولی در مفروضاتی که براساس آنها استراتژی بنا شده است ،اطمینان حاصل شود .
همچنین توانایی ميل به اهداف تاييد يا رد شود .ونیز همه توان ونيروی موسسه در راستای تحقق استراتژی سازمان همسو گردد.
مزايای روش ارزیابی متوازن
1- چشم انداز را تعیین می کند.
2- اتفاق نظر به وجود می آورد .
3- سازمان را در جهت استراتژی همسو می سازد.
4- برنامه ريزی استراتژيک را يکپارچه می کند.
5-موجب تخصيص منابع می شود .
6- باعث اثربخشی مديريت می شود.
مهمترین تفاوت روش ارزیابی متوازن با سایر روش های ارزیابی عملكرد ايجاد رابطه علت ومعلولی در منظر های ارزیابی است.
منظرهای ارزيابی شامل منظر مالی، منظر مشتری، منظر فرآیندها ،منظر يادگيری و رشد است.
ارزیابی متوازن توسط توسط دو تن از صاحبنظر ان علم مديريت به نام های کايلان و نورتون انجام شد.
ارزیابی متوازن در ابتدا يک روش ارزیابی عملكرد بود .سپس به عنوان ابزاری جهت تحقق استراتژی مورد استفاده قرار گرفت .
امروز ارزیابی متوازن به عنوان يک سيستم مديريت استراتژیک شناخته می شود.
برای کسب اطلاعات بيشتر می توان به کتاب سازمان استراتژی محور نوشته ،راب اس ، کاپلان ،ديويد نورتون که توسط پرويز بختیاری ترجمه شده مراجعه نمایید.