طرح توجيهي راه اندازي پوشاك و تجهيزات ورزشي فرصت سرمايه گذاري ٣١

 
? شاید اوایل دهه 70 تا اواسط دهه 80 رونق سرمایه‌گذاری در صنعت تجهیزات ورزشی یکی از مناسب‌ترین سرمایه‌گذاری‌ها برای علاقه‌مندان بود و شاهد شکل‌گیری صنایع مختلفی در این زمینه بودیم. اما ظاهراً نزدیک به سه دهه پس از این آغاز پرانرژی می‌بینیم که روند رشد تولیدات ورزشی در ایران رو به نزول بوده و به نوعی درحال خروج از میدان رقابت است.
بسیاری از کارشناسان و فعالان بازار در این زمینه معتقدند قوانین غیرمنطقی و همچنین همپوشانی‌های صنفی باعث شده تا سیاست‌گذاری دقیق و هدفمندی مربوط به صنف تولیدکنندگان و فروشندگان تجهیزات ورزشی صورت نگرفته باشد که لازم است در شرایط فعلی و افق‌های تازه اقتصادی در آنها بازنگری صورت پذیرد چون اگرچه امروز تولید زمینگیر شده اما نباید صرفاً به نیمه خالی لیوان توجه داشت چون در همین بازار راکد هم می‌توان دنبال توجیه سرمایه‌گذاری رفت.
آنجا که تولیدات متنوعی در صنف تولیدکنندگان و فروشندگان لوازم ورزشی وجود دارد آمار و ارقام دقیقی در اختیار نیست، اما در مجموع تهران 90 تولید‌کننده تجهیزات، لوازم و پوشاک ورزشی پروانه دارد و تقریباً در سراسر کشور 1200 تولید‌کننده فعال داریم.
سرمایه مورد نیاز جهت احداث کارگاه تولید تجهیزات ورزشی
میزان سرمایه‌ مورد نیاز راه‌اندازی یک کسب‌و‌کار در این صنف را منوط به محصول مورد نظر برای تولید است. کارگاه‌هایی هستند که با یکصد میلیون تومان در بخش پوشاک شروع به فعالیت می‌کنند درحالی که در بخش تولید تجهیزات ممکن است حتی با 5میلیارد تومان هم امکان حضور در بازار و تولید بخشی از محصولات نباشد؛ بنابراین نمی‌توان دقیقا اعلام کرد که چقدر هزینه برای تولید لازم است و باید با توجه به گستردگی کار با انتخاب محصول مورد نظر در آن بخش به گمانه‌زنی و تعیین سرمایه مورد نیاز فکر کرد.
کاهش تقاضا یکی از عوامل تعیین‌کننده در بقای تولید است و این پیش نیاز در کشورمان درحال کمرنگ شدن است درحالی که در کشورهایی مانند آمریکا یا دیگر کشورهای پیشرفته یک تولید‌کننده صرفاً برای تولید توپ مخصوص گلف سرمایه‌گذاری کرده و از همین بیزینس هم سود سرشار به دست می‌آورد اما در ایران به دلیل نبود آمار و ارقام دقیق از میزان تولید، میزان نیاز یا حتی صادرات هرگز نمی‌توان سرمایه‌های موجود را برای تولید هدفمند هدایت کرد و بعضاً می‌بینید تجمع سرمایه در یک بخش از تولید باعث کسادی کار شده و در بخش دیگر کمبود سرمایه کاملاً مشهود است.